Ali Fuat Karaöz Edebiyat Günlüğü

  […] Jobs çok kızar, ama elinden bir şey gelmez çünkü anlaşma süresi yakında dolmaktadır. Gates’i getirmelerini ister, Gates anlaşma taraftarıdır. Apple çalışanlarının çevrelediği bir odada Jobs ile Gates görüşür, Jobs ona bağırır. “Bize kazık atıyorsunuz. Size güvenmiştim ama şimdi bizden çalıyorsunuz.” “Meseleye başka açıdan da bakabiliriz Steve! Bence asıl durum şu: İkimizin de Xerox adlı zengin bir komşusu vardı; ben adamın televizyonunu çalmak için evine girdim, ama bir de baktım ki sen zaten çalmışsın.” Gates burada iki gün kalır, görüşmelerde Jobs’ı daha da kışkırtır, iki firmanın ilişkisi kurtlar sofrası gibidir. Gates Jobs’a Windows’un demosunu izletince Jobs ne diyeceğini bilemez, kabalaşır. En sonunda ağlamaklı olur, elindeki işi halletmesi için fırsat vermesini isteyince oldukça soğuk bir yanıt alır. “İnsanların duygusallaşması işime geliyor, o zaman daha duygusuz oluyorum.” Jobs kötü durumdadır, birlikte yürüyüş yaparlar, sonunda Jobs bir parça olsun rahatlar ve

  Bukowski yazarlarla buluşmaz, onlardan uzak durur. […] Birde ben yazarım diyenlerden nefret eder, hamam böcekleri gibi her yerde onlar vardır. Bunların yerine bir tesisatçı ya da balık tutan biriyle konuşmanın daha iyi olduğunu söyler. Bu tür yazarları fahişe olarak tanımlar. Amerika’da yaşayan en iyi yazar ona göre Salinger’dir, Salinger kendisi için yazdığını söyleyenlerden biridir, bunu kutsallık olarak tanımlar. […] Bukowski çok satan kitaplara şüpheyle yaklaşır. Bu liste, edebiyat iktidarının merkezidir, sistem dışında durduğunu söyleyen biri olarak böylesi bir listeyi onaylamak o dönemin devlet başkanı Reagan’a oy vermek gibi bir şeydir. […] Bukowski toplumsal hayata cepheden muhalifmiş gibi görünse, ortadan bir dil tutturduğunu söylese de aslında son derece köşeli biridir ama çıkışsızdır, son tahlilde her yönüyle mevcuda hizmet eder: “Bütün ırmaklar yükselecek ama korkmayın her şey yerli yerinde, okullarda ellerinize cetveller vurulacak ve kurtlar mısırları kemirecek. […